Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Âsikta akil olmazmis...

Âsikta akil olmazmis...

Büyükler buyuruyorlarki; Askla akil bir araya gelmez.

Adam ya akillidir; asktan haberi yoktur. Ya da âsiktir; akli yoktur.

Bu yolun büyükleri kendilerine bagli olanlardan gâfil degildir.


Âsikta akil olmazmis...büyükler buyuruyorlarki; Askla akil bir araya gelmez. Adam ya akillidir; asktan haberi yoktur.Ya da âsiktir; akli yoktur.

Mevlânâ Hâlid-i Bagdâdî "kuddise sirruh" hazretleri buyuruyorki; "Evliyânin kalbleri,ilâhî nûrlarin çikip geldigi kaynaklardir.Onlarin hosnut oldugundan,Hak teâlâ da hosnuttur.Onlarin kalblerinde yer eden,büyük devlete kavusmustur"."Bu yolun büyükleri kendilerine bagli olanlardan gâfil degildir, Onlara kimse kafa tutamaz.Onlara kafa tutanin isi de,basi da,saâdeti de gider".

"Eger bir toplulukta bir cemaatin içinde Allahü Tealanin sevdigi begendigi razi oldugu kabul ettigi bir tek kisi varsa Allahu Teala o bir kisi hürmetine hepsini affeder...Hak kapisinda ehil nâ ehil beraberdir".Insanlardan gelen sikintilara katlanmak,Allahü teâlânin begendigi,Resûlullah'in sevdigi ve büyük evliyânin özendigi bir ahlâktir..."

Bir köyde dervisler sehre inmek için tiras olurlarmis.Dervisin biri tiras olmak için berbere girmis.Basinin yarisinin tirasi daha bitmeden kapi açilmis ve ayakkabilarinin burnu sivri, topugunun üstüne basili,ceketi omuzlarinin üzerine yan olarak ve kollari giyilmeden asili,fesi basinda yan duran biri girmis ve Heyyyyttt ! demis.Dervisin kafasina bir saplak vurmus ve kalk bakalim dervis ben oturacagim demis.Dervis de peki ,emrin olur agam deyip çekilmis kenara.. ve adam oturmus.

Fakat oturdugu yerden ikide bir de dervise kelek diye satasiyormus.Sonra tirasi bitince berberden çikip-gitmis ve dervis tekrar oturmus.O sirada disardan degisik sesler,feryatlar gelmis.Bir bakiyorlar ki bu kabadayi adam,freni tutmayan bir kamyonun altinda kalmis...sonu belli..Berber; dervis efendi bu ceza çok agir olmadi mi demis.Dervis; ben ona kirilmadim,kizmadim da..ama bizim bir sahibimiz,hocamiz var ki talebelerine evlatlarindan daha çok sahip çikar.Talebelerine bir saplak vurana o iki saplak vurur.Yani is bende degil , sahibimizde demis..

Sah-i naksibend hazretleri bir gün talebesiyle dolasmaya çikmis.Bir bahçe yanindan geçerlerken,külhanbey biri,siz nasil benim arazime izinsiz girersiniz diye elindeki kirbaçla talebeye vurmaya baslamis.Öldüresiye talebeyi dövüyor. Sah-i Naksibend hazretleri araya girip müdahale etmeye çalismis,onun suçu yok dedigi halde adam dinlememis.Adam atin üzerinde imis.Bu sirada at saha kalkiyor ve adam düsüyor ama ayagi üzengiye takili kaliyor.

Yere düsmüyor.At kosmaya basliyor.Adamin kafasi tastan tasa çarpa çarpa, ölüyor.Sonunda nasil olduysa adamin ayagi üzengiden kurtuluyor,at bu sirada çifte atarak adamin ölüsünü nehre gönderiyor.Talebe; bu hal nedir hocam,diye sorunca: Sah-i Naksibend hazretleri, talebemize dokunan böyle olur, buyurmuslar.Bu büyükler talebelerine evlatlarindan daha çok düskündürler.. Dua ederlerken önce talebelerine dua ederler.

Fedakarlik varsa vefakarlik vardir..

Bir ilm yuvasinda çok sadik bir kedi varmis.Bir gün bu ilim yuvasinda büyük bir kazanda süt kaynatiyorlarmis. Kedi çok huzursuz olmus. Bir oraya bir buraya kosuyormus. Sürekli bagiriyormus ama derdini kimse anlamamis. Kediyi kimse anlamayinca, kedi kazanin içine atlamis, ve ölmüs. Bu süt içilmez diye kazani indirip sütü dökmüsler..

bir bakiyorlarki,içinde ölmüs ve de zehrini kazanin içine akitmis bir yilan var. Sütü içen ölecek...Kedi,ben buradan ekmek yedim,bu evden çok iyilik gördüm, bunlara zarar gelmesin bunlar ölmesin ben öleyim diye kendini feda etmis.. Fedakarlik varsa vefakarlik vardir...

Öyle iki ilaç varki,bir tanesi ebedi cehennemden kurtarir,bir tanesi de hesapsiz cennete götürür.Birinci ilaç,Lâilâheillâllah muhammedürresulullah.Bu kelime-i tevhidi söyleyen ve inanan cehennemde ebedî olarak yanmaz.Ikincisi de, istigfardir.Buyuruluyorki; istigfar her derde devadir,son nefeste imanla gitmeye sebep olur.

Tövbenin iki ana unsuru vardir. Biri hatasini kabul emek, ikincisi de pisman olmaktir.

Büyükler buyuruyorki,Ben hakliyim diyen herkes ahirette pisman olacaktir.Hakli oldugu halde haksizim diyenlerin cennete girecegine kefilim buyuruluyor.Haksiz olupta hakliyim demek ise büyük felakettir.Iki felaket vardir ki; Bu kötü huylar kimde varsa çok fenadir.Biri inat,biri de kibirdir.Ben hakliyim demek ve kendini baskasindan üstün görmek...Bunlar mümin olmaya engeldir, son neftse imansiz gitmeye sebeptir..

Dinimiz iki temel üzerine oturmustur: biri sabir,digeri sükürdür.

Namazda Peygamber efendimize (sallallahü aleyhi vesellem) selam veriyoruz. Evliyanin isimlerinin anildigi yere ruhlari geldigi gibi,Peygamberlerin de gelir.Biz O'na selam verdigimiz zaman Peygamber efendimiz o namaz kilanin önünde tecessüm edip,kim bana selam veren diye o selam vereni hafizasina alir.Vefat ederken de tanir.Kabrde de tanir ve kabre girince bize hos geldin der...zaten bu da yeter.

Kabrde hos geldin denilmesi çok mühimdir,bu söze muhatab olabilecek sekilde yasamamiz lazimdir,bunun içinde her saniyenin kiymetini bilmeliyiz.Niyetimizi düzeltmeliyiz,sevilip-sevilmeyecekleri iyi bilmeliyiz...ne ektigimizi ve ne biçecegimizi iyi hesab etmeliyiz...akilli tüccar gibi olmaliyiz.

Herhangi bir insana bir iyilik etmek,gökten lamba olarak yere inse, bu iyilikten hasil olan nur o kadar parlaktir ki; günes onun yaninda çok sönük kalir.Hele bu hizmet ile bir insanin hidayetine sebeb olunursa kiymeti hiç ölçülemez.

Huzur Pinari

Selam Sevgi ve Dua Ile

Hikaye & Kıssalar.