Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

DOKTORUN OĞLUNA İLTİMASI

ÇANAKKALE İÇİNDE VURDULAR BENİ!
ÖLMEDEN MEZARA KOYDULAR BENİ!
Ooof! Gençliğim Eyvah!
Harb olur da; ateş, kan olurda, yara ve feryad-ı figan olmazmı?Harman olamazmı; kafa, kol, gövde, bacak!.. Ateşin, kanın, yaranın, feryadın olduğu yerde çare dağıtan, şifa dağıtan doktorlarda olmazmı elbet olur!...
Çanakkale Harbi'nde yaralananlar için Sargı yerleri ve hastanelerde yaraları sarmak için vazifeli veya gönüllü doktorlar da koşup gelmişti,şeref diyarına.erler meydanına...Sellerin en anlamlısı karşılıklı akıyordu.İnsan seli, erler seli,Koç yiğitler seli! Bir yandan cepheye akıyordu, bir yandan da sedye üzerinde Sargıyerine!O Anadolu Anası'nın yanık bağrından dökülen yukarıdaki mısraların anlamı bilmem hiç kafanızı meşgul etti mi? "ÖLMEDEN MEZARA KOYDULAR BENİ! OOOF!.."Hiç sorguladınızmı,ne demek ölmeden mezara konmak?...Çanakkale Harbi bu!Cehennemin ateş soluduğu yer! Batılının tek dişiyle canavarlaştığı yer! Gökten güllerin ve mermilerin, yerden şehitlerin kaynadığı yer!..Yaralı çok,inildeyen,dizine dermen,acısına aman isteyen çok.Doktor, ilaç hatta gazlı bez ve morfin ise hiç yok.Çaresizlikten bir çare bulmuş Sargı yeri Doktorları! Yaralı Mehmetçiğin aldığı yaradan kurtulma şansı yoksa, yani ümit kesilmişse ondan önce acısı dindirilir,sonra da bir kenara bırakılır şahadeti beklenirmiş.Zamandan,ilaçtan,tasarruf etmek ve tekrar kurtulup cenge girebileceklere çare üretmek için ,çaresiz!..İşte o "ÖLMEDEN MEZARA KONMAK!" (Şehit oluncaya kadar) bir kenara koyup bekletmekmiş sizin anlayacağınız...
Arıburnu-Kanlısırt arkalarındaki Kocadere köyü, Sargıyeri'nde de bu uygulama devam eder ellerindeki imkanları azami tasarrufla kullanırmış doktorlarımız.Bir gün orada görevli doktorumuzun önüne ağır yaralı bir Mehmetçik gelmiş.Keklik gibi bir Kınalı Koçyiğit! Göz göze gelmişler.Sedye başındaki doktorla!Gönülleri kıpır kıpır etmiş,sıcacık olmuş kor gibi yürekleri! Harbin harı değilmiş bu defa vücutlarını yakan, ayrılığın hicranıymış!Doktor kendini toparlamış ve titrek bir sesle;"Askerler bakın ilerde bir ceviz ağacı var.Bu yaralıyı götürüp onun gölgesine yatırın, dikkat edin,güneşte kalmasın.Ruhunu teslim edince de boynundan künyesini, ceplerinden neyi varsa bana getirin!"demiş,görevli sıhıye erlerine...Sonra da, bir başka,bir başka sedyede bekleyen yaralı Koçyiğitlere yönelmiş şifalı elleriyle...
Birkaç saat sonra o ceviz ağacı altına gölgeye yatırılarak torpil geçilen yaralı Mehmetçiğin şehadet haberi ve künyesi ile anacığına yazdığı bir mektup gelmiş Doktor'un önüne!"Emriniz!" demişler. "Emriniz komutanım!" Doktor sararmış,sarsılmış,solmuş! Yere çömelmiş başını iki avucunun arasına almış! Donuk gözlerle bir süre toprağa takılıp kalmış! Sonra "Onu defnedebilirsiniz artık arkadaşlarının arasına,benim çok işim var.Varın gidin son vazifenizi de yapın ona!Biraz dikkatli olun hem mezarı da biraz düzgünce olsun! Vaktim olunca ben gidip ziyaret ederim.Bulmama kolaylık olsun başucuna bir tahta çakın ve üzerine "Doktorumuzun oğluydu" yazın!... demiş!




(ALINTI)

Tarihi, Ibretli Hikayeler