Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Bir Zâbitin Hatıra Defterinden.. (Çanakkale)

30 Ağustos 1915: Gecesi bölüğümün birinci takım çavuşu: "Efendim" dedi. "Bizim takımdan Oruçoğulları'ndan torpillerin patlamayanlarını kucaklayıp düşman siperlerinin önüne götürüp bırakıyor. Kendisine o kadar söyledik, etme be Sadık, tehlikelidir dedik . Ama dinlemedi." Ve eliyle gösterek:

-"İşte!" Dedi. "Bakın.." Döndüğünde Sadık'ı çağırdım.

-"Sadık ne yaptın!" dedim. "Yarın bize atsın diye mi düşmana torpil taşıyorsun?" dedim.

-"Hayır beyefendi" dedi. "Onları kendi kazdıkları kuyuya düşreceğim."

-"Nasıl, onlara cephane, mermi, torpil taşıyarak mı?"

-"Kusura bakma beyefendi.. Bana yarın sabaha kadar müsade et.. O zaman düşman siperlerinde kazılacak kuyuları görürsün.."

Maksadını anlamıştım. Bu yiğit ve fedakar vatan evladını bakışlarımla ve bütün ruhumla takdir ve teşvik ederek:

-"Peki Sadık göreyim seni!" Dedim.

31 Ağustos 1915: Şafak atar atmaz düşmanın karşımızdaki iki siperinin müthiş tarrakalar, kulak tırmalayan infilâklarla alt üst olduğu ve pek çok kayıp olduğu görülüyordu. Kahraman Sadık, gece yerleştirdiği torpilleri tam isabetli atışlarıyla infilak ettirmeye muvaffak olmuştu. Hemen yanına gittim.
Ben ona "Aferin Sadık" diye takdir ve teşekkür ederken o gülerek: "Beyefendi, bak, akşam dediğim kuyuları görüyon mu?" diyordu..

Akşama kadar yapılan saldırılarda hep Sadık'ın düşmana bir aslan gibi saldırdığını gördüm. Akşam üzeri kendi kurşunuyla yaralanan bir düşman neferini omuzlayıp siperimize getirmek üzere iken yan taraftan gelen bir kurşun Sadık'a pek sevdiği şahadet rütbesini kazandırmıştı.. (Çanakkale Cephesi -Çamlıca-)

Tarih