toprak bir gün yağmurun kıymetini anlayacak
fakat o gün yağmur yağmayacak..

tabağına yiyebileceğin kadar yemek
hayatına da sevebileceğin kadar insan almak gerek...israfın lüzumu yok...

--sevdiğini mertçe seven kişi,
pervane gibi özler ateşi.
sevip te yanmaktan korkanın
masal anlatmaktır bütün işi...

sen bana mı soruyorsun
''yalnızlığı sever misin''diye..
ben ki,çayı bile iki şekerle içerim
'birlikte erisinler diye''

ağzıyla kuş tutsa sevemediğim insanlar var benim
bir de canıma okusa bile sevmekten vazgeçemediklerim....

--bazen bir kelebeğin ömrü kadardır hayat
ne kırmaya gelir ne kırılmaya....

bir şehir ol mesela
İstanbul gibi,
de ki''boğazım kuruyana kadar seveceğim seni...''

--sen yine de bana'nasılsın' diye sorma
iyiyim desem yalan olur
kötüyüm desem inancıma dokunur..
en güzeli şükre vurayım dilimi
belki o zaman kalbim kurtulur...

birilerinin mutluluğunu yazmak için kalem olamıyorsan,
bazılarının hüznünü kaldırmak için hoş bir silgi olmayı dene...

payımıza sükut düştüğünden beridir
kalbimizin sesini daha bir güzel duyar olduk...