Bizi hayata hazırlayan yüce yaradan,
bize küçüklükten düşe kalka hayata tuitunmayı öğretmiş,zorlukların
üstesinden gelmeyi taa o zamanlarda öğrenmişiz..

O zaman örnek almalı insan.
Alışılmışlara bakmalı.
Nerede ne yapması gerektiğini öğrenip,
Ona göre davranmalı.

Emeklemek, sonra yürümek, sonra düşmek, sonra gezmek...
Ve güzel bir destek...

Anne sıcaklığında, baba koruyuculuğunda.
Dayamalı insan sırtını,
Samimice gelen yardımlara.
Ve (bence) karşı gelmeli alışılmışlara...

Mine kardeşim yazdıklarını okuyunca yazdığım (özet) geçip gitti içimden :-\

Alışılmışlıklar da birgün değişebiliyor...
İnsan sürekli gelişen ve değişen bir varlık..
Sürekli tekdüze kalıyorsa ..bir insan..
Bence gelişmiyordur...