Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Sizin Karanlık Altın Çağınız

EFENDİLER. Hanımlar!.. Halkı aldatmayınız, kendi sübjektif özel inanç, fikir ve görüşlerinizi mutlak gerçeklermiş gibi göstermeyiniz… Hele hele, kendinizin bile inanmadığınız yalanlarla, uydurmalarla, hezeyanlarla, düzmecelerle, sloganlarla halkın beynini yıkamaya çalışmayınız.
Memlekette diktatörlük var, demokrasi zincirli, gazeteciler gazetecilik yaptığı için zindanda diye yaygara kopartıyorsunuz. Bunların hepsi yalandır.

Türkiye’mizde İngiltere’de olduğu gibi demokrasi yoktur ama 1923’ten bu yana en fazla hürriyet, en fazla demokrasi, en fazla muhalefet yapma hürriyeti, en fazla çoğulculuk şimdi vardır.

1923’ten 1945’e kadar tek parti faşizmi vardı.

Aydınlar, gazeteciler, politikacılar, din adamları inançlarından, fikirlerinden, görüş ve tenkitlerin dolayı idam edilmişti.

Memleket devlet terörü, sefalet, gerilik, her iki mânada yolsuzluk, susuzluk, hastalık içinde perişandı.

Çoğunluktaki Müslümanlar eziliyordu. Ezan-ı Muhammedî okumak bile yasaktı. Camilerin onda sekizi kapalıydı.

Eğitim faşist rejimin kıskaçları içine alınmıştı.

Çalışanların sosyal hakları ve güvenlikleri yoktu.

Bizim gibi bir doğu ve Asya ülkesi olan Japonya hızla kalkınırken; uçaklar, kruvazörler, uçak gemileri, her türlü sınaî eşya üretirken biz gerilik içinde yüzüyorduk.

Bütün ülke bit, sivrisinek, tahtakurusu ile kaynıyor; halk sıtma, verem, frengi ile inliyordu.

Ezanımıza, namazımıza, camimize karışmayın diyen Müslüman irtica ile suçlanarak tutuklanıyor; emekçiler sefalet içinde diyen solcular Komünistlik suçuyla zindana atılıyordu.

Japonlar, son derece karmaşık, öğrenilmesi pek zor yazılarını muhafaza ederek yükselmişler; biz ise bin yıllık yazımızı değiştirip yücelip ilerleyeceğimizi sanmıştık.

Hitler rejimi Almanya’da, Stalin despotluğu Sovyetler Birliğinde, bizdeki kadar lisana, edebiyata, sanata, mimarlığa, kültüre ve tarihe müdahale etmemişti.

Evet Efendiler, Hanımlar, siz sözde bilgili, aydın, elit geçiniyorsunuz ama yakın tarihin gerçeklerini ters yüz ediyorsunuz, halkı aldatmaya çalışıyorsunuz.

Sizin aydınlık altın çağınız aslında çok karanlık ve kanlı bir çağdır.

Millî kimlik ve kültürümüze ağır darbeler vurulmuştur.

O çağda 40 bin köyün birinde bile elektrik yoktu… Doğru dürüst yol yoktu… Çok az sayıda okul ve hastahane vardı…

Halk ihtiyaçlarını, dertlerini yüksek sesle dile getiremiyordu.

O devirde egemenlik kayıtsız şartsız halkındır sözü içi boş bir slogandan ibaretti. Tek parti vardı… Seçimler iki dereceli yapılıyordu… Halk ikinci seçmenleri seçiyor, onlar da açıkta tek partinin oy pusulalarını sandığa atıyordu… Sayım gizli yapıyor ve faşist parti yüzde yüz iktidarı kazanıyordu.

Siz o kadar delisiniz, ölçüsüzsünüz ki, bu anlattığım eski seçimleri görmüyor, bugünkü çoğulcu seçimleri kötülüyorsunuz.

İstiklal Mahkemelerini bile savunanız var. O mahkemeler adalet değil, zulüm üretmiştir. O günlerde Van milletvekili olan merhum İbrahim Arvas, hatıralarında, halkın, yakınlarını kurtarabilmek için büyük miktarda rüşvet verdiğini, Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da kulplu ve kulpsuz altın sikke kalmadığını yazar.

Evet, bugün ülkemizde bozukluklar vardır ama bunların hiçbiri, o sizin Altın Çağınızdaki kötülükler kadar olamaz.

1920’li yılların sonunda, 30’lu yılların başında meşhur gazeteci Arif Oruç Yarın isimli gazetesinde biraz muhalefet yapmaya kalkmış, sonunda canını kurtarabilmek Bulgaristan’a kaçmak zorunda kalmıştı.

Siz yazar, gazeteci, romancı Sabahattin Ali’yi seversiniz. Ona ne olmuştu? Bulgaristan’a kaçarken, devlet tarafından Trakya’da öldürülmüştü.

Siz Nazım Hikmeti çok seversiniz, yere göğe sığdıramazsınız. Onun başına neler gelmişti? On beş yıl zindanda yatmıştı.

Evet, sizin o yalancı Altın Çağınızda memlekette ekmek yoktu, refah yoktu, hürriyet yoktu, çoğulculuk yoktu, çalışanların sosyal hakları ve güvenlikleri yoktu, sağlık hizmetleri çok azdı, adalet yoktu, eşitlik yoktu, insan hakları yoktu…

Sizin Altın Çağınızda on bin tarihî cami, mescid, medrese, tekke, taşmektep binası, imarethane ve diğer hayrat vakfı satılmış, kiraya verilmiş yahut yıkılıp yok edilmiştir. Zalimler Müslümanların tarihî kabristanlarını bile tahrip etmişlerdi.

30’lu yıllarda bir gece, Ayaspaşa camiinde okunan yatsı ezanı, Park Oteldeki musikiye gölge düşürdüğü için, Belediye temizlik işçileri tarafından sabaha kadar yıkılıp ortadan kaldırılmıştır.

Bir tek, Üsküdar Bülbülderesindeki Sabatay Sevi Dönmeler Mezarlığına dokunmamışlardı. Nedendir acep?

Yakın tarihimizdeki bunca zulmü, terörü görmüyorsunuz; aksine bunları uygarlaşma, ilerleme, çağdaşlaşma olarak gösteriyorsunuz.

Yazıklar olsun size!

Mehmed Şevket Eygi

Mehmet Şevket Eygi