Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Olur ya Unutursam ..

OLUR YA UNUTURSAM

Ya murlu ve soğuk bir kış günü,

yırtık pırtık paltolar giymiş iki çocuk

kapımı çaldı.

"Eski gazeteniz var mı, bayan?"

Çok işim vardı. Önce hayır demek istedim,

ama ayaklarına gözüm ilişince sustum.

İkisinin de ayaklarında eski sandaletler

vardı ve ayakları su içindeydi.

"İçeri girin de size kakao yapayım." dedim.

Hiç konuşmuyorlardı.

Islak ayakkabıları halıda iz bırakmıştı.

Kakaonun yanında reçel ekmek de hazırladım

onlara,

belki dışarıdaki soğuğu unutturabilir,

azıcık da olsa ısıtabilirdim minikleri.

Onlar şöminenin önünde karınlarını

doyururken

ben de mutfağa döndüm ve yarıda bıraktığım

işleri yapmaya koyuldum.

Oturma odasında ki sessizlik dikkatimi

çekti.

Bir an kafamı uzattım içeriye küçük kız

elindeki boş fincana bakıyordu.

Erkek çocuğu bana döndü ve "Bayan, siz

zengin misiniz?" diye sordu.

"Zengin mi? Yo hayır!"

diye cevaplarken çocuğu,

gözlerim bir an ayağındaki eski terliklere kaydı.

Kız elindeki fincanı tabağına dikkatle

yerleştirdi ve

"Sizin fincanlarınız ve fincan tabaklarınız

takım." dedi.

Sesindeki açlık, karın açlığına benzemiyordu.

Sonra gazetelerini alıp çıktılar dışarıdaki

soğuğa.

Teşekkür bile etmemişlerdi, ama buna gerek

yoktu.

Teşekkür etmekten daha öte birşey

yapmışlardı.

Düz mavi fincanlarım ve fincan tabaklarım

takımdı.

Pişirdiğim patateslerin tadına baktım.

Sıcacıktı patatesler.

Başımızı sokacak evimiz vardı.

Bir eşim vardı ve eşimin de bir işi,

bunlar da fincanlarım ve fincan tabaklarım

gibi uyum içindeydi.

Sandalyeleri şöminenin önünden kaldırıp,

yerlerine yerleştirdim.

Çocukların sandaletlerinin çamur izleri

halının üzerindeydi hala.

Silmedim ayak izlerini. Silmeyeceğim de. :'( :'(

Olur ya; unutuveririm ne denli zengin

olduğumu.

Siz sakın unutmayın ne kadar zengin

olduğunuzu.

Ben unutmayacağım..

Dosttan gelen bu nefis öyküye yakışan

nefis bir Arap Özdeyişi:

"Ayakkabım yok diye üzülüyordum;

ta ki ayaksız bir insan görene kadar."..>

BİR HARİKA-İ KUDRET OLARAK YARATILAN HZ. İSA A.S.ŞÖYLE BUYURUYOR;

ELBİSEM YÜN,KIŞ MEVSİMİNDE SILAM GÜNEY YERLER,IŞIĞIM AY,BİNİTİM
AYAKLARIM,YEMEĞİM YERYÜZÜNDEKİ BİTKİLER,YOKLUK İÇİNDE YATAR VE BİR
ŞEYİM OLMADAN SABAHLARIM. BÖYLE İKEN DÜNYA DA BENDEN ZENGİNİ YOK.

• ⋘
• 1
• 2
• ⋙

Edebiyat