Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Afakı sönmüş, beden buz kesmiş, yalnızken…
[INDENT]
Click here to view the original image of 777x453px.
Sala verilmeye başlamıştı şerefelerden
Bir hasretin feryadı gibi derinlerdendi
Ruh iştiyaka geçip, kalp rikkat halinde
Beden her yönüyle vecdin inhisarındaydı
Peki, müezzin efendi neler söylüyordu
Niçin selatü selam getirmeye adanmıştı
Cuma’nın o kutsiyetinden mi olmalıydı
Neden bu gün diğer günlerden farklıydı
Hangi suali sorsam bin hüzün başlıyordu
Her bir nefes ne çok farklı düşünüyordu
Rivayetleri hikâye etmeye gayret ederken
Muhakeme etmekten, imtina ediyorlardı
Garip bir, his hissiyatımı kuşatmıştı aniden
Ne sahranın, nede ummanın şehri kabilken
Her lahzada musalla taşında bekler can iken
İşitmeyen, hissetmeyen kalp taşımak ar iken
Orada sukut etmiş naşa temaşa ettim birden
Ne umut, ne heves, ne heva yanında yokken
Afakı sönmüş, beden buz kesmiş, yalnızken
Cemaat hak telaşında adet üzere tanımazken
Ya Rab, sen bilirsin, sahip ve mağfiret edensin
Rahman, rahimsin kulun zafiyetlerini bilensin
Aczi yet bizimle, nefs her an tetikte hata bizde
İrade bahşettin, azim, şevki ihsan ettin bizlere
Mustafa CİLASUN[/INDENT]