Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Ruh Asaleti

ZENGİN, edebî, yazılı Türkçemizde çok kelime ve kavramlar var ki, yıllardan beri tedâvülden kalkmış bulunuyor. Bunlardan biri asalettir. Sade Türkçesi soyluluk.

Soyluluk derken Avrupa'daki eski aristokratları kasd etmiyorum. Ruh soyluluğundan bahs etmek istiyorum.

İnsanlar hukuk önünde eşittir ama her konuda eşit değildir.

Âlim ile cahil eşit olamaz.

Ahlaklı ile ahlaksız da eşit değildir.

Namuslu ile namussuz hiç eşit olur mu?

İffetli ile iffetsiz... Vatansever ile vatan haini... Merhametli ile gaddar... Bunlar eşit değildir.

Sadece hukuk ve yargı önünde eşittirler. Birtakım temel haklara sahip olmakta eşittirler.

Gelelim ruh asaletine:

Toplum, ülke, devlet maddeten zenginleştikçe ruh asaleti bakımından fakirleşiyor.

Şu yaygın, yoğun, genel kokuşmaya bakınız. Bizde ruh asaleti olsa bu kadar kokuşma olur muydu?

Şu bazı yazarlara, konuşanlara bakınız. Ruh asaletinden hiç nasipleri olmamış.

Asalet kelimesini lügatlerimizden çıkartmışız.

Sadece asalet mi?

Mürüvvet de bizi bırakıp gitmiş.

Fütüvvet ahlakı da sizlere ömür.

Soruyorum: Bu memleketin basınında iffet kelimesi kullanılıyor mu? Bırakın kullanmak, kelime ve kavram olarak mânasını hakkıyla bilen kaç kişi kaldı?

Haydi ilericiler, çağdaşlar, materyalistler, İslam karşıtları bunlarla ilgilenmez diyelim, peki Müslümanlar ne yapıyor?

Müslüman kesim niçin ahlak, fazilet, hikmet, mürüvvet, iffet, istikamet, ruh asaleti diye feryat etmiyor?

Çocuklarımıza İngilizce, bilgisayar, matematik öğretmek için çırpınıyoruz da, niçin ruh asaleti, mürüvvet, hikmet öğretmek için herhangi bir gayretimiz yok?

Şimdiye kadar çok yazdım, yine yazacağım:

Bu memleketteki kokuşmadan, ahlaksızlıktan, bin türlü fuhşiyat ve rezaletten öncelikle Müslümanlar sorumludur.

İslam dininde "Emr-i mâruf ve nehy-i münker" denilen bir farz vardır ve Müslümanlar bu farzı hakkıyla yerine getirmiyor.

İslamî kesimde öyle adamlar var ki, bırakın emr-i mâruf yapmak, onlar bin türlü pisliğin, münkeratın içine batmışlardır.

Farz edelim ki, (kumarsız) at yarışları yapılacak, biz atlarımızla bu yarışlara katılacağız. Birinci olmak için ne yapmamız gerekir?

En asil, en vasıflı, en güçlü, en kaliteli atlara sahip olmamız gerekmez mi?

Her faaliyete, her hizmete bu açıdan bakmak gerekir.

Kedinin ve köpeğin bile asil olanı, olmayanı var.

Ruh asaletine sahip bir Müslüman kindar olmaz. Kur'andaki öğüde uyar ve kendisine kötülük yapana iyilik eder.

Asil Müslüman, komşusu ağlarken gülmez.

Din kardeşi aç gecelerken, o tok sabahlamaz.

Asil bir Müslümanın geliri azsa çorbaya ekmek doğrayarak karnını doyurur ama asla haram yemez.

Asil bir Müslümanın lüks meskeniyle, lüks yazlığıyla, lüks otosuyla, lüks elbiseleriyle öğündüğü görülmüş müdür? Böyle küçüklükleri ve beyinsizlikleri ruh asaletine sahip olmayan sefiller yapar.

Bileğine 50 bin dolarlık lüks ve israflı bir saat takmış, konuşurken birtakım el kol hareketleriyle onu etrafına göstermeye çalışıyor. Sefil, rezil, sürüngen mahluk!.. Saatli solucan!..

Elbisesiyle, gömleğiyle, kravatıyla, iskarpiniyle övünen adam veya kadında asalet mi olur?

Bendeniz yakın tarihte birtakım asil insanlar görmek bahtiyarlığına eriştim. Yazmıştım ama bir kere daha tekrar edeyim: Merhum üstad muallim Mahir İz beye 1952'den, Türkiyeyi terk etmek zorunda kaldığım 1969'a kadar 17 sene mülazemet ettim. Rahmetli, Ankara'da okuduğum yıllarda bana mektuplar gönderdi. Sık sık devlethanesine gittim, sohbetlerine iştirak ettim... Bu müddet zarfında bir kere bile hem baba, hem anne tarafından seyyid olduğunu söylemedi. Onun bu şerefini ve faziletini bundan bir iki sene önce öğrendim.

Mahir bey ruh asaletine sahip bir kimseydi.

Allah toplumumuzu, bilhassa Müslümanları ruh asaletinden, ahlakî faziletlerden, hikmetten mahrum bırakmasın.

Asaletsizlik... Ne büyük fakirlik...

Mehmet Şevket Eygi