Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Bir his var
Kudüs'te görevlendirilen bir gazeteci,
Ağlama Duvarı'nin önünden her geçişinde,
yaşlı bir Musevi'nin orada öyle durup duvara doğru
dua ettiğini fark etmiş.
Bir hafta,
iki hafta... sonunda adamla
bir röportaj yapmaya karar
vermiş.
İzin alıp teybini açmış,
sormuş adama:
- Adınız?
- David. Polonya Yahudisiyim.
Yaşım 65.
Smalla'da bir manav dükkanım var.
Evliyim.
İki çocuğum Tel Aviv'de bir çiçek
serasında calışıyor...
- Sizi her gün burada,
Ağlama Duvarı'nın önünde
Dua ederken görüyorum.
- Evet,
her sabah dükkanı acmadan
buraya gelirim.
Dünya Barışı
ve
İnsanların Kardeşliği
için
Dua
ederim.
Öğle tatilinde bu sefer
İnsanların Mutluluğu,
Acıların Sona Ermesi
için
Yaradan'a
yalvarırım.
Aksam da, eve dönerken,
bu kez
Dürüst
ve
İyi İnsanların
esenliği için
Dua
ederim.
Cumartesi günleride burada,
yine
Dua
ederek geçiririm.
- Ne güzel!
Kaç senedir bunu sürdürüyorsunuz?
- İsrail'e göçtüğümden beri,
yani 40 yıl geçti.
Gazeteci çok etkilenmiş,
heyecanla sormuş:
- 40 yıldırr her gün dua ediyorsunuz.
40 yıldır yılmadınız.
Bugün nasıl bir duygu içindesiniz,
neler hissediyorsunuz?
Uzuuuuun uzun iç geçirmiş yaşlı Musevi;
sonra bezgin bir sesle cevap vermis:
- "Vallahi artık bilemiyorum,"
demiş.
İçimde,
sanki duvara konuşuyormuşum gibi
bir his var.
:) :)guzel paylaşım.
sonunda anlamış yani :D
İnşAllah bizde anlamışızdır.
Rabbim o kadar yakın, her duayı işitirken dualarım kabul olmuyor diyenlere ne denir?
Herhalde duvardan medet umuyor, oysa Rabbim cevap veriyor. Duyuyormusunuz?
Duymayan kusuru kendinde arasın. ;)
Rabbim harikadan harika!...
emegine saglik
yorumlarınız için ben teşekkür ederim