Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

yalnızlık

YALNIZLIK
Bilir misin arkadaş sen ? YALNIZLIĞI , kimsesizliği ve acaba birileri arar mı diye telefona bakıp, kimsenin aramadığını gördüğün zaman hayal kırıklığı ile vah vah yine. Yine kimse aramamış demeyi,
Ve bazen sohbet etmek isteyip de sağına ve soluna bakıp kimsenin yanında olmadığını görüp kendi kendine sohbet etmeyi , kendinle ağlayıp kendinle gülmeyi ve kendinle sevinip kendinle üzülmeyi.
Ah şu YALNIZLIK ne kadar da zormuş bir bilsen. Bir gün eski günler de olduğu gibi gelir mi birileri gidip de bir çayını içelim derler mi ?
Ve yine aynı ortamda 100 den bilmem ne kadar fazla arkadaş olup aynı şeyi izlemeyi , aynı yemeklerden yemeyi, aynı masada sohbet etmeyi ve hep birden aynı duygu ve düşünceyi paylaşmayı .
Bitmiş evet bitmiş lakin ne güzel de geçmiş. Her şey bitmiş ama sanki yeniden başlamış. Güzel. Başlasın ama yanında kimse kalmamış. Hepsi gitmiş sanki seni terk etmiş.
Zor kardeş zor. Her yer sessiz , konuşan yok , bağıran yok , sana bir şeyler diyen yok. Konuşan da sensin susan da.
Ve bazen açıp msn ni acaba kimler var deyip hasretle onlarla yazışmayı. Ah ah vallahi ben böyle değildim. Belki de böyleydim ama farkın da bile değildim. Çünkü ben hiç yalnız kalmamış idim ki.
Ama aslında yalnızlık bilen için güzel bir şey. Neden mi ?
Her şey seninle
Sohbet edersin kendinle
Karışmaz kimse işine
Ağlayıp gülersin kendi kendine
Her şey güzel de. Şimdi bir çay yaparsın. Ve o çaya bir kardeş arasın.
Ama yok ki. Ve garip garip sen çaya bakarsın çayda sana. Seni o vakit ancak o çay anlar. Çünkü o da yalnızdır. Kimsesi yok. Kopartılmış dalından ve gelmiş senin evine. Ama o seviniyordur çünkü sen onu seversin o da seni sever. Eğer sen onu sevmesen vallahi oda yalnızlık çeker. Ve hem o da yanmıştır senin gibi sen dost hasretiyle o ise suyla yandı aslında. Aslında ikisi de aynıdır bilene. Neden mi ? çünkü onun dışı yanar senin senin için yanar. Ve işte bundan dolayı sen bilmezsin yalnızlığı. Neden mi?
Çünkü sen hiç yalnız kalmadın ki. Belki de kaldın. Ama bunun farkında bile olamadın. Çünkü etrafın çok şeylerle dolu. O vakit senin dostun nefis idi. Ve sana vesvese verdi. Gezdiniz, tozdunuz ve her türlü haltı yediniz ahmaklar gibi.
Doğru bize de her zaman o ve yandaşı şeytan arkadaşlık yapmak ister. Gel dost olalım ben senin derdine derman olurum der. Ama kabul edemem ki. Çünkü şimdi yalnızlıkla içim yanıyor ama yarın onunla dost olursam cehennem yanıyor ve gideni de yakıyor. Öyle bir yakışla da yakıyor ki beynin kaynıyor vücudun duman oluyor. Bağırıyorsun, çağırıyorsun ama yok kimseler. İşte bak şimdi sana yardım eden yok. Bak işte sen de yalnız kaldın.ve işte yandın. Ve öyle de yandın ki ne için kaldı yanmadık ne de dışın. Dostun da yanıyor alevler içinde.
Ama biz inşallah yanmıyoruz. Yanıyoruz aslında her perşembeden perşembeye.
Neden mi rabbimizi görmek aşkıyla yanıyoruz. Bir de dersin ki cennette yanılır mı? Aşık olan mağşukundan ayrıldığı zaman yanmaz da neyler be gülüm. İşte rabbin huzurundan ayrılıyorsun ona tekrar kavuşmak aşkıyla yanıyorsun.
Ha bir de dünya da şunun için de yanarsın ve yanan binlerce kişiye rastlarsın. Neden yanar ki bu insanlar dersin nasıl yanmasın ki nasıl. O gördüklerin gitmiş
Medine ye ve Mekke ye
Görmüş beytullahı
Hele o yeşil kubbenin sahibi olan rasulullahı
Ve o sultanlar sultanının mübarek ashabını
Ve için de nice velilerin bulunduğu cennetul mualla ve cennetül bakiyi
Daha damı yanmasın gördü seyyidüşşüheda haz. Hamzayı
Ve onun yanında ki mübarek ashabı
O gün o zor günler de acaba ashap nasıl da yanmıştı. Ya şimdi dersin bunu yazan cahil mi bilmez mi ki ashab yanar mı?
Yanar be kardeşim ashabda yanar
Onların o aşkı cihanı sarar
Bizlerde bakarız hayretle ona
Ne olurdu o aşkdan bizde de ola

O gün şehitlik şerbetinden içmek için yanar
Bir rüzgar gibi önüne geleni saçar
Kimse kalmaz hepsi önünden kaçar
Şehitlik şerbetine ne güzel kanar

O gün hani uhudta ne güzel de diyordu ashabdan biri
Ya rab karşılaştır düşmanla beni
Şehit etsin beni senin yolunda
Kessin burnumu ve kulağımı hepsi feda ola

Gelince ben yüce huzura
Ne oldu kulağın ve de burnuna
Ya rab hepsini aldılar benden
Ben de cenneti isterim senden

düşünürsün sen de bu nasıl demişdi
O, o gün kendinden geçip gitmişdi
Vermek için canını bu büyük yola
Kendini feda ediyordu aslancasına


Bak işte aşk
Bak işte o aşkın ateşiyle yanan o ashaba bak
Ama bize düşen her yerde yanmak
Yanıp yanıp bu yola feda olmak.

Ey kalemim sende
aşık oldun kağıda
aşkınız böyle geldi lisana
ne güzel yazdınız bunca şeyleri
rabbim sizlerden koymasın geri..

Edebiyat