Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

her şeyin başı bismillah

Sâlihâ bir kadının güzel bir alışkanlığı vardı. Bir işe başlarken daima besmele çekerdi. Bu kadıncağızın dinine pek bağlı olmayan ve dinle alay eden bir kocası vardı ki, o da karısının her işinde besmele çekmesine içerler: "Ne lüzûmu var, her zaman 'bismillâh' deyip durmanın.." derdi kendi kendine.
Bir gün: "Ona bir oyun yapayım da öğrensin besmelenin her zaman işe yaramadığını." diye düşündü ve karısına bir kese altın verip sağlam bir yere saklamasını tembih etti. Kadın keseyi alırken yine: "Bismillâh" dedi, sandığa doğru yürüdü. Kocası da onu takip ediyordu. Kadın besmele ile keseyi sandığa koyup ağzını kapattı.
Aradan bir-iki gün geçtikten sonra adam gizlice sandığı açtı ve keseyi alıp dışarıdaki su kuyusuna attı. Sonra da gelip karısına: "Hanım para lâzım oldu, keseyi getirsene." dedi. Adam karısının parayı bulamayacağını ve dolayısıyla besmele çekmenin bir yararı olmadığını anlayacağını düşünüyordu. Kadıncağız besmele ile sandığı açtı, keseyi aldı; ancak kese ıslaktı. "Bu keseye sandığın içinde ne oldu da ıslandı?" diye şaşırdı. Fakat kocası ondan daha fazla hayret içinde kalmıştı. Çünkü para kesesini kuyuya bizzat kendisi atmıştı. Vaziyeti gördükten sonra adam meseleyi kadına anlattı: "Karıcığım, keseyi ben kuyuya atmıştım; fakat besmelen seni mahcup olmaktan kurtardı. Artık ben de besmelenin kerâmetine inandım..."
cuma mektubu...

kıssadan hisse