Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Peygamber Efendimizin, Annesinin Dirilip İman Etmesi.
Peygamber Efendimizin, Annesinin Dirilip İman Etmesi.
İmam Kurtubî Hazretleri “Et-Tezkiratü fî Ahvâli’I-Mevtâ ve umûri’l-Âhireti” isimli kitabında buyurdular:
Muhakkak ki Hazreti Âişe (r.a.) buyurdular:
-”Efendimiz (s.a.v.) bizimle “veda haccını edâ etti. Devenin arkasındaydı. Orada ağladı. Çok üzüntülü bir şekilde ağlamaya başladı. Rasûlüllah (s.a.v.) Hazretleri’nin bu ağlamasına ben de ağladım. Sonra Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri deveden indi. Devenin yularını elime verip:
-”Ey Humeyrâ tut,” dedi. Yani devenin yularını elime verip bana tut dedi. Devenin sağ tarafına yaslandı. Uzun süre öylece kaldı. Sonra bana döndü. Sevinçli ve tesebbüm eder bir haldeydi. Ben ona:
-”Annem ve babam sana feda olsun Ey Allah’ın Rasûlü. Yanımdan inerken üzüntülüydün, ağlıyordun hatta senin ağlamana dayanamadım ben bile ağlamıştım! Sonra sen yanıma sevinçli, tebessümlü bir şekilde döndün. Ne oldu ya Rasûlellah!“dedim. Bunun üzerine Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri:
-”Ben annem Amine’nin kabrine gittim! Ben Rabbim Allah’dan annemin diriltilmesini istedim, dua ettim. Allah annemi diriltti, annem dirildi ve bana dua etti.” Buyurdular.
Rivayet olundu: Allahü Teâlâ, Efendimiz (s.a.v.) Hazretlerine, ebeveynini (anne babasını), amcası Ebû Tâlib’i ve dedesi Abdülmuttalib’i diriltti ve onlar, Efendimiz (s.a.v.) Hazretlerine iman ettiler.
Kaynak: İsmail Hakkı Bursevi, Rûhu’l-Beyan Tefsiri, Fatih Yayınevi: 1/797-798.
çok makbule geçti teşekkür ederim bu hadisin kaynağını arıyordum
Ehl-i fetret kıyamet gününde putlarını arkalarına yüklenip huzûr-i izzete vürûd edecekler ve kıbel-i ilâhiyyeden (Siz niçin bana şirk eylediniz?) nehcinde vâki‛ olan suale (Bizim zamân-ı hayâtımızda paygamber yok idi. Eğer bize de rehnümâ-yı rüşd ü savâb olacak bir peygamber gönderilmiş olsa idi ibâd-ı sâireden ziyâde münkâd ve mutî‛ olurduk!) zemininde cevap vereceklerdir. Bu cevap üzerine (Şimdi size bir şey teklif etsem itaat eder misiniz?) hitâb-ı izzeti sâdır ve ehl-i câhiliyye (Evet, itaat eyleriz!) cevabını i‛tâya mübtedâr olup (öyle ise emrettim cehenneme girin!) müfâdında sâ‛ika-bürûz-i sudur olan fermân-ı Hüdâ üzerine cümlesi birden dâru’l-bevâra gitmek için yerlerinden hareket edip nezd-i cahîme kadar gidecekler ise de şiddet-i harâret-i sa‛îre tahammül edemeyip ricâ-yı afv ü mağfiret fikriyle bi-lâ-istîzân avdet ve sâika-i nakz-ı ahd ü mîsâkla nâr-ı cehenneme dehâlet eyleyeceklerdir.
hz aişe validemizden rivayet ediliyor kaynağını bulamadım başka raviden var ama hz aişeden bulamadım bilginiz var mı acaba