Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Ayşegül Mekke’de!
Yaz, bir sıkıntıydı; geçti. Mahalle arasındaki bir arsada, derme çatma iki direk arasından geçen top gibi… Gol yedikten sonra topu almaya giden boynu bükük kalecilere benziyoruz belki de, geçen günlerin peşinden bakarken. O isimsiz kalecileri yazımızın başköşesine konuk edelim de biraz dinlensinler. Bütün yaz masa başında, tatil ilanlarını gördüğümde "Ayşegül Tatilde" kitabını hatırlayarak geçti. Siz yorulmayın, topu ben getireyim bu defa: Evrensel. Futbol evrensel bir spordur, cümlesindeki "evrensel" kelimesiyle oynayalım biraz.
Sürekli olarak ‘ortaya gelen’ evrensel değerlere, top muamelesi yapmamızı, ayaklar altına almamızı yerel kalıplara mahkum olmakla izah ederseniz, anne sütü ile büyümediğinizi düşünürüm. Kültür, anne sütü gibi elzemdir insanoğluna. Bugün dünyada egemen olan kültür, evrensel değildir, sulandırılmış süttür. Evrensel kültür denilen şeyin, aslında egemen kültür demek olduğunu, Dücane Cündioğlu daha önce, bir kitabında, bir yaz gecesinde yıldızları gösterir gibi göstermişti. Bahçesinden aşırdığımız erikler vesilesiyle kendisini gıyabında selamlayalım ve duvarın üstünden çömelip atlar gibi, aşağıdaki paragrafa atlayalım.
Stadın gürültüsü geride kalmışken, "halkı aradan çıkar"mışken, parmağım gazetedeki Mekke’nin üstünde, gecenin duldasında size şunu söyleyeceğim: Dünya-sal düşünerek evren-sel değer üretilemez! Dünyevi/dünyasal ihtiraslar aşılmadan, evrensel bir kültür ortaya konamaz. Adı üstünde, evren-sel. Evrensel değerlerden bahsedenler, nedense, hep dünya-sal düşünüyorlar. Evrensel düşünmek, dünyadan öncesi ve dünyadan sonrasını düşünmenin adıdır. Nereden gelip nereye gittiğimiz sorusunu seslendirmekle başlar. Verdiğimiz cevabın hakikatle örtüşmesi oranınca da derinlik ve genişlik kazanır. Metafiziği, ‘mistik bir şeylerle ilgilenmek’ zannedenlerin, metafiziksiz/hakikatsiz evrensel olunamayacağını anlamalarını beklersek; bu yazı, bu çile bitmez.
Öyleyse devam edelim: Koca bir evrenin ortasındaki küçük dünyada, küçücük insanlar büyük hayaller kuruyorlar, dünyaya egemen olmak, unutulmamak, iz bırakabilmek ve mutlu olmak için. Amaçları uğrunda terleyip pis koktukça da, temizlenmek yerine sadece elbiselerini değiştiriyorlar. Emperyalizm elbisesi kirlendiği için, yeni elbise globalleşme. Bugün dünyada egemen olan kültürün evrensel olduğu, sadece bir iddia. Kalabalıkların bu iddiayı gerçek sanması, onu evrensel değil egemen yapar, sadece. Boyun eğilen, evrenselliği (derinliği) değil, egemenliği (genişliği) ...
Merak bu ya, bütün bunlar olurken, İslam Konferansı Örgütü’nün başkanı ne düşünüyordur acaba? İKÖ’nün Türk başkanı da, reklamcılar gibi konuşuyor. 100 aydın ve akademisyenin İslam dünyasının sorunlarını Mekke’de konuşacağı, uluslararası toplantıdan bahsederken, reklamcılar gibi özgürlüğe vurgu yapıyor.
Toplantının en önemli özelliği, özgür bir ortamda olmasıymış. Toplantı öncesinde, kendisiyle yapılan söyleşide; "İslam dünyasının önünde modernleşmeden başka yol yok" diyerek toplantının özgürlüğüne kendisi gölge düşürüyor. İKÖ başkanı, bizi yolumuzu seçmede özgür bırakmıyor, kendisinin yoluna girmeye ‘mecbur’ olduğumuzu söylüyor. İslam dünyasının varolan sorunlarından kurtulabilmesi için, özeleştiri yapmasının gerekliliğini işaret ederken, haklı. Fakat çözüm olduğunu iddia ettiği modernleşmenin, bizatihi sorunun kaynağı olduğunu göremediği için, haksız.
Bugün sıkıntı kaynağı olan Suudi Arabistan, Libya, Irak, Suriye, Lübnan, Pakistan ve İsrail, modernleşmenin ürünüdür sayın başkan! Bari Mekke’nin hatırına ciddi olalım.
Anlayacağınız dille söyleyelim: Mekke, büyük oteller ile kuşatılmış küçük bir arsa... Güzel mahallemizden geride kalan… Birkaç incir ağacı, zemzem kuyusu ve hemen yanı başında küçük mezarlığı, gül bahçesi... Arkadaşlarla top oynamamıza engel oluyorsunuz; lütfen, arabalarınızı çeker misiniz? Beyaz Saray’ın bahçesi boş, "evrensel düşünen"(!) 100 aydın ve siz, arabalarınızı oraya park edebilirsiniz.
İbrahim Paşalı
Milli Gazete
paylaşım için teşekkürler ALLAH razı olsun..