Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

gencim güzelim ama.....

Hepimiz ölen annemin halasının yüzünü son bir defa görmek için mezarın başına gittiğimizde imam kabul etmedi sadece kefenin başındaki bağlar çözüldü tahtalar dizilmeye başlandı.Artık dünya ile irtibatı kapanıyor ve ameliyle baş başa kalıyordu.Benim ise her tahta kapayışta içimdeki dünya sevgisi biraz daha ölüyordu toprak atılmaya başlandığında anladımki "bu dünya gerçekten koskocaman bir yalandan ibaret mezarın üzeri toprakla tümsek yapılınca o kadın yaşamışmıydı yaşamamışmıydı belli değildi.Hepimiz onu terk ettik işte o zaman kendi halime ağlamaya başladım ben mademki toprağın altında tek başıma bırakılacağım mademki asıl lazım olan yerde kimse benimle ilgilenmeyecek ozaman dünya da iken ne diye onun bunun sözüne kanıp sofu derler diye ibadetlerimi yapamıyorum eve geldiğimizde anneme eşarp veya tülbent varmı yanında diye sorunca çok şaşırdı ona o yanlız yerde hesap vermekten korkuyorum dedim çok memnun oldu ibadete başladım ailem çok sevindi bu değişmeye fakat kısa bir süre sonra çevremdekiler bana gençsin güzelsin niye sucular bucular gibi oldun.Hayatını yaşa demeye başladılar onlara dedimki burada akıl verbilirsiniz eğer mezarda da beni yanlız bırakmayacağınıza söz verirseniz sizin sözünüzü dinleye bilirim .....[/

kıssadan hisse