Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Müşriklerin hayranlıkla Kuran dinlemeleri

MÜŞRİKLERİN HAYRANLIKLA KURAN DİNLEMELERİ

İbn-i İshak şu garip ve enteresan hâdiseyi rivayet ediyor:
Hicretten önce bir gece Hazret-i Resulûllah s.a.v. evinde namaz kılarken, Ebu Süfyan, Ebu Cehil, Ahnes gibi müşriklerin kodamanları, Rasulullah s.a.v.’in evinin etrafında gizlice bir köşeye yerleşerek Kuran dinlemeye başladılar. Birbirlerinden haberleri yoktu. Öyle dalmışlardı ki tanyeri ağarıncaya kadar dinlemeye devam ettiler. Tanyeri sökünce, kimse görmesin diye yerlerinden kalkıp giderlerken yolda birbirlerine tesadüf ettiler. Bu yaptıklarından dolayı birbirlerini azarladılar. Sakın başka bir defa böyle bir şey yapmayalım, şayet avâm tabakası bizi görürse içlerine şüphe düşer, dediler ve savulup gittiler.

Ertesi gece olunca, yine bir gece önceki gibi her biri gidip yerlerine aynı şekilde yerleşip gizlice dinlemeye koyuldular. Tanyeri ağarınca kalkıp gittiler ve yolda yine buluşunca birbirlerine geçen defaki gibi kızıp, sözleşip savuştular.

Üçüncü gece yine aynı tarzda üçü de gizlice gelip dinlemeye koyuldular. Şafak atınca dağıldılar. Yolda birbirleriyle buluşunca dediler ki: "Bu iş böyle devam etmez!" Bir daha yapmamaya ant içtiler.

Sabahleyin Ahnes bastonunu alarak Ebu Süfyan'ın evine gitti:
— Yâ Ebu Hanzale, Muhammed'den işittiklerin hakkında fikrin ne? diye sordu.
Ebu Süfyan şu cevabı verdi:
— Ey Ebu Salebe, vallah öyle şeyler işittim ki, onları anlıyorum ve ne murad edildiğini de biliyorum. Fakat öyle şeyler de işittim ki, ne manasını anlayabildim, ne de ne murad olunduğunu bildim.
Ahnes:
— Yemin olsun ki, ben de öyleyim, dedi ve oradan çıkarak Ebu Cehil'in evine geldi. Yanına girerek ona da sordu:
— Ey Hakem’in babası! Muhammed'den işittiğin şeyler hakkında senin fikrin nedir, ne dersin?
— Ne mi? Biz ve Abdimenaf Oğulları yarış halindeyiz, şerefi paylaşamadık. Onlar yedirdiler, biz de yedirdik. Onlar taşıdılar, biz de taşıdık. Onlar atiyye verdiler, biz de verdik. Bineklerimiz bir hizada gidip at başı beraber olunca onlar, gökten vahiy gelen Peygamber bizden! dediler. Biz onun gibisine ne zaman erişebiliriz. Vallah, ona asla inanmayız, onu tasdik etmeyiz.


İşte Kureyşliler, Kuran'ın karşısında böyle şaşkın bir halde idi. Kalpleri Kuran'a bağlıydı, onun hoş tesirinden kendilerini kurtaramıyorlardı. Fakat asabiyet gayretleri, şahsî adavetler, riyaset kavgaları, çekememezlik, İslam’a girmelerine engel oluyordu.

Mollacami.net

Hayatın İçinden İslam