Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Yeminler

YEMiNLER


1. Yemin-i Gamus: Yalan yere yemin.

Bu tür yemin büyük günahlardandır. Tevbe ve istiğfar etmek gerekir.

Rasulüllah Efendimiz s.a.v.:
“Kim (kasten) yalan yere yemin ederse Allah-ü Teala onu cehenneme sokar.” buyurmuşlardır.

Yalan yere yemin eden yalan söylemiş olur ki, haramdır. Başkasının hakkına tecavüz etmiş olur. Bu da haramdır. Cenab-ı Hakk’ın mübarek adını kendi çıkarı için kullanmış olur. Bu hareket aynı zamanda büyük bir hayasızlık ve küstahlıktır.

Peygamber Efendimiz s.a.v.:
“Büyük günahlar Allaha şirk koşmak, ana-babaya asî olmak, masum bir insanı öldürmek ve yalan yere yemin etmektir.”
“Yalan yere yapılan yemin, memleketleri harabe haline çevirir, cemiyetleri darmadağınık eder.”
“Her kim bir kardeşinin malını yalan yemin ile onun elinden çıkarırsa, ateşte oturacağı yeri hazırlasın.” buyurmuşlardır.
Yalan yere yemin eden kimsenin affı için keffaret yeterli gelmez. Şayet bir kimsenin hakkını zayi etmişse, onu yerine getirip ondan helallik de alması gerekir.



2. Yemin-i Lağv: Boş yere yemin.

İcap etmediği halde ağız alışkanlığı ile veyahut da yanlışlıkla yalan yere yapılan yemindir.
Mesela, borcunu ödememiş olduğu halde ödemiş olduğunu zannederek, “Vallahi borcumu ödedim.” demesi veya ağız alışkanlığı olarak bir maksadı olmaksızın “Vallahi” diye yemin etmesi gibi.

Yemin-i Lağv’dan dolayı keffaret icap etmez.
Zira Cenab-ı Hakk Sure-i Bakara’nın 225. ayetinde mealen;
“Allah-ü Teala sizi yeminlerinizdeki lağv sebebiyle muaheze etmez (cezalandırmaz). Fakat sizi (bile bile) yaptığınız yeminler dolayısıyla cezalandırır.” buyurmuştur.



3. Yemîn-i Münakide: Şarta bağlı yemin.

Bu yemin gelecek zamanda mümkün olan bir şeyin yapılması veya yapılmaması üzerine edilen yemindir.
Mesela, “Vallahi yarın oruç tutacağım”, “Vallahi sigara içmeyeceğim” gibi yeminlerdir.

Bu yeminler birer akit oldukları için ifa edilmeleri lazımdır. Yerine getirilmezse Allah-ü Teala, muaheze eder (hesaba çeker).
Yeminlere riayet edilmemesinden dolayı keffaret gerekir.

MEKTUBAT-I İMAM-I RABBANİ’DEN…

Fıkıh - İlmihal