Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

RAMAZAN AYI

Başımdan geçen bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum..

Ramazan Ayının 3.günüylü Üniversitede okuduğum yıllarda Arkadaşlarımın Oruç tutmakla ilgili hiç bir eğilimleri yoktu.

Öğle yemeği arası verilmişti.. Elimde bir gazetenin, İftar tatlıları eki vardı büyük iştahla ve şunu mu yapsam bunu mu yapsam diye sevine sevine tatlı tariflerine bakarken arkadaşım geldi.
"Melek hadiii ... çabuk seni bekliyoruz.." başımı onda irkilen ses tonuyla kaldırdım "N'oldu niye bekliyorsunuz beni ?"
"Kızım yemek yemicekmiyiz ?! sakın bana ben orucum deme ! sakınn!!"
Arkadaşımın bu çıkışı beni çok üzmüştü.. ve ekledim hemen "evet canım ben orucum size afiyet olsun !" arkadaşım sanki sözlerimi bitirmeme fırsat vermeden "Ama çok önemli bir konu var seninde fikrini almamız lazım. Biliyorsun başka arada olmuyor doğru düzgün. Sen akşamlarıda katılmıyorsun bize !! Gelmen lazım yani."
"Peki" dedim ve yerimden pekte memnunsuz bir şekilde kalktım. "Hani nerede bekliyorlarmış beni ?" dedim.. Arkadaşım sanki olacaklar planlıymış gibi "onlar gitti.. Buluşucaz işte.." dedi. Arkadaşımın kötü niyetli biri olmadığını ve diğerleriyle özenti içinde olduğuna adım gibi emindim.. Sonunda arkadaşların toplandığı yere gelmiştik.. Lüks bir restorandı. Arkadaşların masası A-Z'ye her türlü meze ve yiyeceklerle doluydu.. İçimden "Rabbim beni imtihan ediyorsun ama ben şeytana yenilmicem İnşallah" dedim. Masadaki populer olan arkadaşlardan biri "Gel Melek bugün vizelerin bitmesini kutluyoruz" dedi. "Keşke akşam iftar yapsaydık Murat çok gereksiz olmuş" demeden lafımı keserek "Sakın bana orucum deme.. İnançların sana zarar veriyor farkında değilsin bak rengin solmuş" der demez oradan ayrıldım. Aradan 1 Hafta geçmişti hiç kimseyle konuşmuyor çok sevdiğim felsefe kitaplarımından bölümler okuyordum kendi kendime ama hala o günkü olay aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Aklımda bir ders vermek vardı. Öyle bir şey yapmalıydım ki ömürleri boyunca unutmamalılardı.. Aklıma şahane bir fikir gelmişti hiç gecikmeden işe başladım.. aradan 2 gün geçmişti.. Arkadaş grubunu toplayıp arkadaşlar bugün evde yemek veriyorum.. Aranızdan herkesi yemekte görmek isterim dedim. Hemen hepsi gelelim evet geliriz demeye başlamışlardı. Akşam oldu arkadaşlar İftardan 1 saat sonra gelecekleri için ben orucumu 2 hurmayla açıp masayı hazırladım..
Arkadaşlarımın hemen hepsi özelliklede Murat’ın gelmesi beni çok sevindirmişti.. Çok geçmeden masaya aldım.. Menüleri sırayla ve yavaştan servis yaptıktan sonra.. Arkadaşımdan gelen “ayy çok doydum .. çok yedik “ laflarından sonra masadaki fazlalıkları aldım.. sonra mezelerden başlamak üzere yemedikleri en süslü en güzel yemekleri tek tek masaya getirdim.. Hepsi şok olmuş bana bakıyorlardı “Ama biz doyduk..” “bundan niye servis yapmadın ?.. “”Melek ya çok yedik bunları nasıl yiyeceğiz ?” Sonra Oturdum Arkadaşlar hepinize afiyet olsun diyerek o güzel yemeklerle ve mezelerle karnımı bir güzel doyurdum .. Murat’ın “Şimdi anladım ne yapmaya çalıştığını Melek.. senden gerçekten çok özür dilerim” demesiyle şaşkına dönen arkadaşlarımın hepsi benden tek tek özür dilediler..
Ertesi gün öğle arası idi.. Herkes elinde bir kitap bazısında gazete .. okuyorladı. Açıkçası ne yapmaya çalıştıklarının bile farkında değildim.. Murat hemen yanıma gelip “Melek o güzel yemeklerden kalmıştır herhalde” dedi. “Evet kaldı bu akşam çok güzel iftar yapıcam o yemeklerle” dedim.. Murat’ın söyledikleri aslında benim duymak istediğimin ta kendisiydi “ Tek başına olmaz.. müsade edersen bizde gelelim bugün hepimiz niyetlendik” dedi. Gözlerimden birden akan yaşı ve o anda ki sevincimi anlatamam.. İçimden Allah’ıma şükrediyor, Ramazan ayının ne kadar da mucizeler getirdiğine bir kez daha tanık oluyordum .
:)

Hikayeler