Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Defol yer yüzünden..!
Taş ol!
Kalbini sök ve al bizimkilere benzeyen bağrından...
Al , o çaresiz çocukların attığı taşlardan birini de kalbinin yerine koy.
Def ol yeryüzünden!
ufalanıp toz ol!
Çek o utanç heykeli yüzünü aynalarımızdan.
Bizimkini andıran, “insan” sanılan, kokuşmuş cesedinin içinden kaç.
Yok ol!
Senin taş kalbinden merhamet umanlar
taş olsun.!
Senin alev kesilmiş dudağının ateşkesine inananlar ateş olsun.
Çekil aramızdan!
Uzak dur göğümüzden....
Al ,o tedavülden kalkmış “insan”lığını.
Al, o taşları utandıran kalbini de,
git!
göğsündeki taşınla,
soyunu da utandıran kahrolası “insan”lığınla
cehenneme yakıt ol!
İçim serinliyor ilk defa cehennemin varlığından.
Haykırdım kaç kere:
“Seni seviyorum cehennem…” Sayende... Sayende.. Senin sayende.
[/quote]