Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Tövbe Nasıl Olmalı!
Her Müslüman akşam ve sabah tevbe edip, kusurlarına kalbiyle pişmanlık duymalı, o kusurlara ve günaha dönmemeye azmetmeli ve lisanıyla:
لَا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ الْحَىَّ الْقَيُّومَ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ
âKendisinden başka ilâh bulunmayan, ebedî hayatla daima diri olan,
her şeyin varlığı kendisine bağlı olup kâinatı yöneten Allahâtan beni bağışlamasını diler ve günahlarıma tövbe ederimâ
diyerek, mağfireti ummaya devam etmelidir.
İmam-ı Gazâlîânin beyanı üzere, hakiki tevbe üç şeyin toplanmasından ibarettir. (İlim, Pişmanlık, Terk)
Birincisi: Kendinden meydana gelen günahın zararını bilip ve her sevdiği (şeyin) Allah (Celle Celâluhu)âdan mahrum edip, Mevlâsına itaate ve muhabbete perde ve engel olduğunu bilmektir.
İkincisi: Bunun üzerine kalbi yanarak, pişman olmaktır.
Üçüncüsü: Bundan sonra böyle günahları terk etmeye azimet edip, hemen o günaha karşılık olacak iyiliklerle, kaçırdıklarını tedariğe çalışmalıdır. Yoksa; kalbi gâfil, kendi câhil ve günaha ısrarlı ve meyilli iken, sadece lisanıyla tevbe ve istiğfarın faydası olmaz. Nitekim:
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّٰهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ
۩عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلٰى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
۩اَلَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ
اُولٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجَاتٌ
۩عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ
âGerçek müminler ancak o kimselerdir ki, Allah anıldığı zaman kalpleri ürperir.
Ve onlara (Allahâın) âyetleri okunduğu zaman (bu ayetler onların) imanlarını arttırır. Ve onlar yalnızca Rabblerine tevekkül ederler.
Onlar ki, namazı gereği gibi kılarlar ve kendilerine rızık olarak verdiğimiz şeylerden Allah yoluna harcarlar.
İşte gerçek mü'minler onlardır! Onlara Rablerinin katında dereceler, mağfiret ve güzel rızık vardır!â [Enfal Suresi:2-4]
âyet-i celîlesinde, müâminlerin kâmilleri ancak şu kimselerdir ki, imanlarına Allah (Celle Celâluhu) korkusu, ihlas, tevekkül ve tevbe ile görünmeyen amellerini güzelleştirmeyi; namaz kılarak, zekat vererek ve sadakalarla da görünen amelleri güzelleştirmeyi arttırarak, bunların hariçlerinden kaçınarak, mağfirete ve yüksek derecelere ve sonsuz büyük nimetlere ulaşmayı ummuşlardır. Kısaca manası budur.
âTevbeâ kelimesi, âkulâ ile vasıflandığı vakitte, günahtan dönen kastedilir. Allah-u Teâlââya vasıflandığı vakitte, (kulunu) azaptan mağfirete döndüren kastedilir.
Tevbe ikidir. Biri zâhir, biri bâtındır:
Tevbe-i zâhir, görünen günahtan, yani şeriata muhalif görünenden tevbe ve muhalefeti terk etmektir ve âzâlarını itaatte kullanmaktır.
Tevbe-i bâtın ise iç âlemde işlenen günahtan kalbin tevbe etmesidir. O da zikirden kalbin gaflet etmesidir. Tevbe, öyle bir itibarla ola ki, lisanı sussa, kalbi zikirden geri durmamalıdır.
Nefsin tevbesi, zikri haram olan dünya alakalarından kesilmesidir. İffet ve kanaat ile dünyanın kolay ve azından almasıdır.
Aklın tevbesi, geçen zamanlarda, çeşitli yalnızlıklarda, ayetler ışığında ruhlar ve melekler âleminin sanatını düşünerek vakit geçirmektir.
Vehbâden (Radiyallahu Anh) rivayettir; havariler İsa (Aleyhisselam)âa:
ââEvliyâullah (Allah dostları) kimlerdir?â diye sordular.
İsa (Aleyhisselam) buyurdu:
ââOnlar o kimselerdir ki, dünyanın zâhirine nazar etmediler, bâtınına ve ahirete nazar ettiler. Ölümün zikrini ihya ettiler, hayatın zikrini öldürdüler. Onlar Allah-u Teâlââya muhabbet ederler ve Allah-u Teâlâânın zikrini severlerâ buyurdu.
[right][Muhibbu-l'Fıkıh-DİNİ MUHAFAZA ETMEDE FIKHIN ÖNEMİ, Ömer IŞIKTEKİN: 19][/right]