Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim


MELEKLER BENİ SEVİYOR



Serin bir yaz gecesiydi . çiçekler mis gibi kokuyorlardı . Hafif bir rüzgar esiyor , çiçeklerin kokularını oradan oraya taşıyordu.Kelebekler ve pervaneler ışığın etrafına toplanmış dönüyorlardı. Bütün bitkiler güzelliklerini göstermek için yarışıyor gibiydiler. Ay kocamandı. Yıldızlar yeryüzüne düşecek gibi duruyorlardı.Murat anne ve babasıyla köye, babaannesini ziyarete gelmişti. Şimdi hep birlikte ön bahçede oturmuş soğuk ayranlarını içiyorlardı.Babaannesi çok mutlu görünüyordu Murat’ın . İnsanın sevdikleriyle birlikte olması ne güzeldi !...Tavuklar , inekler ve koyunlar çoktan uyumuştu . Uzaklardan ırmağın şırıltısı geliyordu.Murat , temiz havayı doya doya ciğerlerine çekiyordu. O da köyde olmaktan çok mutluydu. Doğa onu Allah’a yaklaştırıyor , içini huzurla dolduruyordu. Gecenin güzelliğine dalmış , kendini unutmuştu.
Murat şimdi başını kaldırmış , yıldızları seyrediyordu. Doğrusu uzay ve evren çok ilgisini çekiyordu. Uzun uzun yıldızlara baktı. Düşündü , düşündü.Gezegenler ve yıldızlar dünyadan bakıldığında birer nokta gibi görünüyorlardı. Uzaydan bakılınca dünya da bir nokta kadardı. Fakat ne kadar çok canlı yaşıyordu şu güzel dünyamızda.
“ Bulutlar bitkilere su taşıyor. Toprak binlerce canlıya kucak açıyor. Güneş bizi ısıtıyor , aydınlatıyor … Ne güzel bir dayanışma bu. Onlar olmasa hayat ta olmaz. Ama onlar bunu bilmiyor !...” dedi kendi kendine.
Bitkileri düşündü sonra Murat. Sebzeler ve meyvelerle besleniyoruz. Hepsinin farklı farklı lezzetleri ve vitaminleri var.
Ağaçlar oksijen üreten birer fabrika gibiler. Rengarenk çiçekler kokuları ve güzellikleriyle ruhumuzu doyuruyorlar. Hayatımıza anlam katıyorlar.
Sonra hayvanlar … Sürüngenler ,kuşlar,vahşi hayvanlar,çiftlik hayvanları,deniz hayvanları, böcekler…Aman Allah’ım , ne kadar da çoklar bazılarının yün ve derilerinden elbiseler yapıp giyiyoruz.
Hiçbiri boş , durmuyor. Hayatımız için ne kadar önemliler.En önemlisi de insanlar. Bitkilerden ve hayvanlardan farlıyız biz. Niçin yaratıldığımızı biliyoruz. Sanki bütün varlılar bizim için yaratılmışlar gibi. Hepsi bizim yardımımıza koşuyorlar. Hepsinden bir şeyler öğreniyoruz.Bizim de görevlerimiz var dünyada. Rabbimize ibadet ediyoruz.Melekler aklına geldi sonra Murat’ın. Sahi bir de onlar vardı. Melekleri çok merak ediyordu Murat. Haklarında çok az şey bildiğini düşündü. Acaba onlar ne yapıyorlardı ? Keşke onları görebilseydi.
- Babacığım biz melekleri neden göremiyoruz, diye sordu.Babası böyle bir soru belemiyordu :
- Biz kokuları da göremiyoruz. Ama var oldukları biliyoruz. Gözlerimiz her şeyi
görmek için yeterli değil, biliyorsun , dedi.Murat sabırsızlanarak :
- Ama onlar bizi görebiliyorlar , değil mi ,dedi.
- Elbette görebiliyorlar , dedi babası. Onlar bizim en yakın dostlarımızdır. İyi
insanları asla yalnız bırakmazlar. Bizi korur , iyilikler ve güzelliklerle kuşatırlar.
Murat meleklerin insanlarla bu kadar yakından ilgilenmesine çok sevindi. Karanlıktan ,
yıldırımdan ya da yalnız kalmaktan korkması gerekmeyecekti artık. Issız bir adada da kalsa yalnız olmayacağını düşünüyordu.
- Rabbimiz iyi ki melekleri yaratmış, dedi.
- Bu sözüne annesi ve babaannesi çok güldüler. Babaannesi onu kucaklayıp yanaklarından
öptü. Torunuyla gurur duyuyordu.
- Babaanneciğim , sen her kar tanesini yeryüzüne bir meleğin indirdiğini
söylemiştin, dedi Murat.
- Sevgiyle babaannesinin yüzüne bakarak.
- Evet bu doğru, dedi babaannesi. Melekler kar tanelerine yeryüzüne ininceye
kadar eşlik ederler. Dikkat ettin mi kar ve yağmur taneleri nasıl da birbiriyle çarpışmadan,ağır ağır iniyorlar gökyüzünden ?
- Söze annesi devam etti:
- Fakat sadece kar ve yağmur tanelerine değil, melekler Allah’ın yarattığı her şeye
eşlik ederler. Atomlar ,gezegenler,çiçekler,ağaçlar,kuşlar,insanlar … Gözümüzle gördüğümüz ya da göremediğimiz tüm güzellikler meleklerle kuşatılmıştır.
Murat :
- Şimdi geliyorum, dedi. Koşarak içeri gitti. Geldiğinde elinde babasının ona yeni hediye ettiği bir
şiir kitabı vardı. Kitaptan şu şiiri okudu :
Sağımda bir melek var
Solumda bir melek var
Meleklerin bize bakıyor Allah’ım
Gülümsüyor meleklerin
Gülümsüyor namaz kılan çocuklar.
Melekler namaz kılan çocuklara mı gülümserler , diye sordu sonra babasına dönerek.
- Benim akıllı oğlum,dedi babası. Melekler bütün çocuklara gülümserler. Ama unutma ki onlar Allah’ın emirlerinin dışına asla çıkmazlar. Günah işlemezler. Onun için Rabbimizin emirlerini dinleyen insanları sever, onlarla birlikte olurlar. Fakirlere yardım eden ,namaz kılan , oruç tutan ve Sevgili Peygamberimizin yaşadığı gibi yaşamaya çalışan tüm insanlar meleklerin dostlarıdır.
-Öyleyse ben de meleklerle daha yakından dost olmak için namaz kılmayı
öğrenmeliyim ,dedi Murat.
Namaz sure ve dualarını ezberlemeye başlamıştı. Babası onu camiye namaz kılmaya da
götürüyordu ara sıra . Bu tatilde çalışacak, 5 vakit namaz kılmayı da öğrenecekti. Bütün aile Murat’ın aldığı bu karara çok sevindi.
Murat artık soru sormadı. Vakit ilerlemiş , uykusu da gelmişti. Ayranını yudumlarken kendini çok değerli hissediyordu. Çünkü o bir insandı. Dünyada önemli bir görevi vardı. Bütün varlıklarla ve canlılarla uyum içerisinde yaşamak istiyordu.
Meleklerle dost olmak ve Allah’ın sevdiği bir kul olmak ne güzeldi…




Çocuklarımıza Dini Hikayeler

MollaCami.Com