Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim


Benim Kitabım Kuran-ı Kerim


Günlerden cumartesi günüydü.Güneş yavaş yavaş dağların arkasından gökyüzüne yükselmeye başlamıştı. Bugün okul tatil olduğu için Selim evdeymiş. Annesi ile babasıyla beraber oturup güzel bir kahvaltı yapmışlar. Selim okulda öğrendiklerini annesine ve babasına anlatıyormuş.
Kahvaltılarını edip kalkmışlar, annesi sofrayı toplamaya başlamış Selim de annesine ‘Annecim ben resim yapmak istiyorum biraz bahçeye çıkıp orada yapabilir miyim? diye izin almış. Annesi tabi Selimcim diye izin vermiş, Selim de resim defterlerini ve boyalarını alıp bahçeye çıkmış.Bahçede ki en büyük ağacın dibine oturmuş, çünkü en çok gölge orasıymış.
Neyse! Selim oturmuş artık işine koyulmuş resim defterini açmış manzara resmi yapmak istemiş. Etrafına bakmış gördüğü her şeyi çizmek istiyormuş. Önünde ki sayfaya her gördüğünü sığdırmak istiyormuş. Önce bahçelerinin önünden geçen yolu çizmiş, sonra dağları, bulutları, kuşları çizmiş. En tepeye de güneşi çizmiş tam resmini bitiriyorken annesi ve babası yanına gelmişler Selim’in resmine bakmışlar ‘Çok güzel olmuş Selim demişler. Ne kadar güzel çizmişsin’ deyip Selim’i öpmüşler.
Selim’in babasının elinde bir kitap varmış. Kitabın üzeri nakışmış. Çok süslü gözüküyormuş.Selim bu kitabın Kuran-ı Kerim olduğunu biliyormuş. Çünkü babası sık sık bu kitabı okuyormuş…
Selim; babacığım neden Kuran-ı Kerimi bu kadar çok okuyorsun diye sormuş. Babası da; ‘Kuran Allah’ın sözleridir’ oğlum.Allah bilmemiz gerekenleri bize Kuranla bildirmiştir, diye söylemiş.
Selim’in çok hoşuna gitmiş, dikkatlice babasının yüzüne bakmaya başlamış. Babası da tatlı tatlı anlatmış.
Dünya resim gibidir Selim demiş. Ama canlı bir resim. Bu resimde her şey hareket eder.Yapraklar eser, düşer, koyunlar koşar, kelebekler uçar, dalgalar kıyıya vurur. Bu resimde ki renkler devamlı değişir. Kışın beyaz olur, kar yağınca, bahar gelince yeşil olur sonbahar da sarı olur, çiçekler kırmızı pembe açarlar işte Selimcim dünya böyle canlı bir resimdir demiş.
Allah bu dünyayı resim defteri gibi çizer ve boyar demiş babası. Aynı senin şu resmini boyadığın gibi oğlum demiş.
Selim çok dikkatli dinlemiş o kadar şaşırmış ki dünyayı daha önce hiç resim defteri gibi düşünmemişti. Sonra annesi Selim’e doğru dönmüş, Selim,biliyormusun resimler bizimle konuşuyorlar demiş Selim daha çok şaşırmış. Peki resimler ne der bize annecim diye sormuş.Her resim başka şey söyler oğlum ama onların ağızları yok onlar bizimle çizgi ve renklerle konuşurlar oğlum demiş annesi.
Mesela kış; bize hava çok soğuk sıkı giyinin yoksa hasta olursunuz der. İlkbahar hey ne duruyorsunuz hava ısındı haydi artık gidin der çiçekleri seyredin der, yaz bize artık serinleme zamanı haydi denize diye bağırır…
Selim çok mutlu olmuş çünkü iki şey öğrenmiş..
1-Dünyanın resim defterine benzediğini öğrenmiş.
2-Resimlerin bizimle konuştuğunu öğrenmiş.
Sonra babası Selim’e dönmüş ‘ Oğlum Allah bizimle Kuran-ı Kerim de de kelimelerle de konuşur demiş. Yani resimler de renklerle,Kuran-ı Kerim de kelimelerle konuşur oğlum.
Hem dünyada ki canlı resimlere bakmalıyız hem de bol bol Kuran-ı Kerim okumalıyız demiş. Çünkü bize çok çok hediyeler veren Allah’ a ancak bu şekilde teşekkür edebiliriz.
Sonra babası elindeki kitabı Selim’e hediye etmiş. Selim çok sevinmiş. Yaşasın bu hayatımda aldığım en güzel hediye demiş.


Çocuklarımıza Dini Hikayeler

MollaCami.Com